Studio Note 04
Een sieraad dat resoneert
Het intuïtief ontwerpen van een sieraad is voor mij een bijzonder proces.
Het draait niet om stijl alleen, maar om resonantie, om gevoel.
Zo ontstaat er geen sieraad, maar een energetische drager:
een tastbare herinnering, een ritueel stuk, een her-innering in vorm.
Een sieraad dat zo persoonlijk wordt, draagt verhalen in zich.
En kan, juist daarom, worden doorgegeven.
Van hart naar hart. Van generatie naar generatie.
De ring voor Chantal
Twee jaar geleden kreeg ik een bericht van Chantal.
Ze wilde graag een sieraad laten maken ter herinnering aan haar vader, die een aantal jaar daarvoor was overleden.
Ze vertelde me hoe belangrijk het voor haar was dat het sieraad zou spreken van hun band; een viering van hun leven samen.
We spraken af voor een sessie.
Ze vertelde met zoveel liefde over haar vader:
de kleine gewoontes, de dierbare herinneringen, de manier waarop hij in het leven stond.
Haar verhalen waren zó levendig, dat het voelde alsof ik hem even mocht kennen.
Terwijl zij sprak, begon zich bij mij al iets te vormen; een eerste beeld van hoe de ring eruit mocht gaan zien.
Toen ze me vertelde van welke stijl ze houdt, wist ik: ik zat al in de goede richting.
Ik maak mijn ontwerpen niet op papier.
Ik ben geen tekenaar.
Het ontwerp ontstaat pas wanneer ik het metaal in mijn handen houd.
Dat kan voor sommigen lastig zijn want ik werk zonder schets, zonder vooraf beeld.
Maar mijn klanten voelen dit meestal haarfijn aan.
Ze vertrouwen niet alleen mij, maar het hele proces.
Chantal ook, ze gaf me alle ruimte en tijd.
Het laatste stukje van de puzzel
Tijdens het proces gebeurde er nog iets bijzonders.
Haar moeder, zonder te weten van onze sessie, schonk haar de trouwring van haar vader.
Om te laten omsmelten.
Dat werd het laatste stukje van de puzzel.
De ring kreeg nu niet alleen zijn verhaal, maar ook het metaal dat haar vader zelf gedragen had.
Chantal vroeg me om een klein beetje goud te bewaren,
zodat we daar misschien later nog iets voor haar kinderen van konden maken.
En dat gebeurde.
Uiteindelijk maakte ik voor haar twee kinderen elk een ringetje, waarin een stukje goud van hun opa zit.
Ook voor haar moeder maakte ik nog een klein hangertje van het laatste restje goud.
Drie generaties dragen nu hun eigen sieraad.
Elke dag.
Comments